فهرست ندارد.
به پارس دوک خوش آمدید
نام کتاب: نگاه ها به ایران| «شرق شناسی»، همانطور که از بخش پایانی واژه اش در بیشتر زبان های کشورهای اروپایی، که در این زمینه در سده های اخیر صاحب سابقه هستند، برمیآید: گرایشیست که پیرامون امور گوناگون در کشورهای شرقی بررسی، گفت و گو، تفسیر و قضاوت میکند؛ نه شاخه ای مشخص از علوم. شرق شناسی که بیشتر یک مکتب است تا دانش، در آغاز سدۀ نوزدهم م. با کار بر روی زبان های آسیایی صورت علمی تری به خود گرفت. اما در حوزۀ هنرهای تجسمی «آریانتالیست ها(شرقی سازان) عنوانیست که به شماری از نقاشان آکادمیک اروپایی سدۀ 9نوزدهم داده اند.
دسته بندی : عکاسی، سینما، فیلمبرداری
وضعیت : موجود است
28500
مقدمه کتاب نگاه ها به ایران پایان سده نوزدهم میلادی | «شرق شناسی»، همانطور که از بخش پایانی واژه اش در بیشتر زبان های کشورهای اروپایی، که در این زمینه در سده های اخیر صاحب سابقه هستند، برمیآید: گرایشیست که پیرامون امور گوناگون در کشورهای شرقی بررسی، گفت و گو، تفسیر و قضاوت میکند؛ نه شاخه ای مشخص از علوم. شرق شناسی که بیشتر یک مکتب است تا دانش، در آغاز سدۀ نوزدهم م. با کار بر روی زبان های آسیایی صورت علمی تری به خود گرفت. اما در حوزۀ هنرهای تجسمی «آریانتالیست ها(شرقی سازان) عنوانیست که به شماری از نقاشان آکادمیک اروپایی سدۀ نوزدهم داده اند. دیگر کتابهای عکاسی را ببینید.
اینان، بنابر سلیقۀ باب روز، به موضع های شرقی مآب (مثلاً: سلاطین، زنان حرمسرا، بازارها و غیره) را با برداشتی رُمانتیک تصویر میکردند. برخی نیز از صحنه های زندگی واقعی اعراب و ترکان عثمانی مایه میگرفتند و آن را به طرزی غریب و افسانه ای نشان میدادند(پردۀ حمام ترکی، و بعضی دیگر از نقاشی های انگر را میتوان در این زمره دانست).» (پاکباز، 1393، 18). فضای شاعرانه و رویایی آن عصر، خود دلیلی برای افزایش شیفتگی نسبت به دوران گذشته و روی آوردن به دنیای شگفت رازآمیز و ناشناخته بود. رُمانتیک گرایی با ترویج بازگشت به طبیعت، راه حلی جهت مقابله با تنش های حاصل از جوامع صنعتی بود که روز به روز نیز بر تعدادشان افزوده میشد و ادبیات سفر، کنجکاوی نسبت به دیگر فرهنگ ها را برمیانگیخت.(فورمان و مارتینز، 1380،46) همین نگاه احساسی به مشرق زمین و ساختن تصویر ذهنی رمانتیک از همسایه ای که زمانی برای خود اقتداری داشت و حالا پایین دست قرار گرفته بود، نشنانه عدم حاکمیت خردگرایی و به تبع آن درجا زدن، تنبلی و عقب ماندگی این جوامع نزد غربی ها و القای مجدّد و تمدید آن در سرزمین های مورد نظر نیز به شمار میآمد. کتاب عکاسی از تاریخ تا تکنیک را نیز بخوانید.
ادوارد سعید یکی از خاص ترین اندیشمندان نیمۀ دوم سدۀ بیستم در مقدمۀ کتاب جریان سازش با همین عنوان، که یکی از تأثیرگذارترین منابع مطالعات پسا استعماری است و واکنش های مثبت و منفی زیادی را برانگیخته است، شرق شناسی را اینگونه معرفی و نقد کرده است: «شرق شناسی یک اسلوب اندیشیدن اس که بر پایۀ تفاوت های مبتنی بر هستی شناسی و دانش شناسی استوار است-تفاوت هایی که بین «مشرق زمین» و (در بیشتر موارد) «مغرب زمین»تشخیص داده میشوند. شرق شناسی دارای دو معنای متفاوت است: یکی عالمانه یا آکادمیک و دیگری تخیلی. تبادل و «تردد» بین این دو مفهوم مداوماً رخ میدهد... (سعید، 1390، 21) از نظر سعید مشرق زمین رقیب فرهنگی اروپا و در حکم یکی از ژرف ترین و مکررترین تصویرهاییست که اروپاییان از «دیگران» در ذهن دارند.(همان، 20) او شرق شناسی را یک شیوۀغربی برای سلطه بر مشرق زمین و تغییر ساعات آن و اعمال قدرت بر آن میداند.(همان، 22)
کتاب مدیریت منابع عکس را نیز مطالعه بفرمایید.
کتاب نگاه ها به ایران پایان سده نوزدهم میلادی
به نظریات سعید انتقادات و ایراداتی از جمله: جامع نبودن تحقیقات، نگرش یک سویه، تندروی و ... وارد شده است؛ اما چه به استدلال او در زمینۀ پروژۀ «دیگرسازی» غرب برای توسعۀ تمدنی خویش و جاده صاف کنی استعمار از طریق مطالعات شرقی اندیشمندان (محمدی، 1390، 14)، نظریۀ «دگربود»،(ترنر، 1390، 21) باور داشته باشیم و چه فقط آن را به غرب نسبت ندهیم و مسأله اساسی « ما و دیگری» را مشکل جهانی به حساب آوریم (ترنر، 1390، 179)؛ امروزه به این نتیجه رسیده ایم که به جای ذوق زدگی دیده شدن توسط دیگران و پذیرش آن به عنوان همۀ داشتهمان و همۀ آنچه هستیم، یا برعکس جبه گیری در مقابل آن و رد کردن کامل آن؛ به بررسی دقیق تصویری که از ما ساخته میشود بپردازیم. منظری اینچنین متفاوت به آثار/ تصاویری گه شرق شناسان پدید آورده اند، یکی از راه هایی ست کی میتواند مارا از تمرکز صرف روی تعاریف و تصاویری که دیگران از ما ارائه داداند، حتی اگر تبلیغات و تمجید باشد، دور نگه دارد و به نگریستن از درون به این آثار رهنمون شود. بدیهی است در این بررسی، بازخوانی همه ابعاد فرآیندی که تصویر شرق-دراینجا-ایران را در دل خود پدید آورده، بازتولید، شرح و تفسیر یا ارائه دوباره میکند؛ هم به صورت منفرد و هم در کنار یکدیگر به عنوان اجزای یک ترکیب، ضروری است.
ایران از گذشته بسیار دور برای اروپاییان کشوری آشنا بود، لذا تصویرسازی از آن سابقه ای قدیمی داشته و محدود به یک دوره زمانی نیست در نتیجه این سلسله مراتب تصویر سازی وسیله ایجاد پیشانگارهای تصویری درباره ایران و ایرانی بودهاست. لذا وقتی مبحث نزقد تصاویر ایران پیش میآید نه تنها عکس و متن کنار آن، بلکه پیش انگاره ها هم خود عرصه دیگری را در این نقد میگشاید.(شیخ، 1378، 2) پس از سفر اول ناصر الدین شاه در سال 1873 به اروپا که اولین پادشاه ایرانی بود که به چنین سفری میرفت، ایران در اذهان غربی در شخص پادشاه تجلی کرد.(همان، 3)
کتاب چهار هنر عکاسی را نیز مطالعه فرمایید.
اولین گروه جهانگردان، عکس هایی از ایران را خریده و گرداوری کردند تا به هنگام بازگشت به وطن آلبومی از تصاویر مربوط به کشورهایی را که سفر کرده بودند داشته باشند. این آلبوم ها یاداور سفر آنانن و سندی بر آن به شمار میرفت. در کتاب های راهنما به جهانگردان توصیه شده بود که عکس ها را از عکاسان شناخته شده خریداری نمایند... وظیفه این عکاسان آن بود که در مقابل جهانگردان غربی، کشورشان را به شکلی ارائه دهند که جوابگوی تصورات آنان نسبت به کشور باشند. یعنی ارائه تصاویری زیبا و کم نظیر که با بینش رویاگونه آنان از مشرق زمین اسرارآمیز مطابقت کند.(فورمان و مارتینز، 1380، 46)
مجموعۀ حاضر که هدف اصلی از ترجمه و انتشار آن، آشنایی با بخشی از رویکرد تصویری به ایران است و نه معرفی عکس ها یا مجموعه دارها؛ افزون بر آنکه بینگر نگاه عکس های غربی و جریان های تأثیرگذار بر آن ها در آن دوران است؛ نگاه پژوهشگران معاصر و عموماً منتقد روش ها و جریان های قدیمی شرق شناسی را نیز از طریق انتخاب عکس ها و نوشتن شرح بر آن ها در کنار نمایش دادنشان، بازتاب داده و در معرض دیدقرار میدهد. ترجمۀ نوشته های این شارحان که در کتابچۀ نمایشگاهی در اروپا به مخاطبان ارائه شده، تشکیل دهنده متن این کتاب است.
در این مجموعه از دو عکاس، و یک مجموعه دار خارجی مقیم ایران در دورۀ قاجار، عکس هایی ارائه داده شده:
-آنتوان سوریوگین: عکاس حره ای بود و عکس های زیادی برای فروش به مسافران غزبی در ایران تهیه کردهاست. نام او در کتاب های راهنمای سفر آن دوره، برای خرید عکس به مسافران در ایران توصیه شده است.
-ارنست هولتسر: تکنسین خطوط تلگراف بود و در کنار کار حرفه ای در ایران، به مستند نگاری دقیق محل زندگی خود اقدام کرد.
-آلبرت هوتس: بازرگان بود و بخشی از عکس های آلبوم هایش را در خود ثبت کرده و بخش دیگر را خریداری کرده است.
کورین فورمان معتقد است هوتس... به آن بخش از فرهنگ ایران که با فرهنگ اروپا در تضاد بود علاقه نشان میداد، در حالیکه به صورت پیش فرض اندیشه هایش متأثر از علوم در حال ظهور انسان شناسی و نژاد شناسی آن زمان است، اما نگاه شرق شناسانه عمیقی در مجموعه عکس هایش یافت نمیشود.(ستاری، 1394، 58)
لازم به ذکر است موزه قوم شناسی لایدن 351 قلم از مجموعه اشیایی که هوتس در نمایشگاه 1883 آمستردام از ایران تهیه کرده بود را در اختیار دارد؛ اگرچه این اجناس آنتیک گرانبها و با کیفیت بالای هنری نیستند ولی از نظر قوم شناسی پرارزشند. در این نمایشگاه که ناصرالدین شاه دستور همکاری با آن را صادر کرده بود؛ اقلامی نیز که با سازمان دهی جهانگیرخان، وزیر صنایع مستظرفه وقت به هلند انتقال داده شده بود، در معرض دید قرار گرفتند وی در نهایت هیچکدام خریداری نشده و به ایران بازگردانده شدند.(دو هوند،230، 2009)
فهرست ندارد.
شابک: 6-12-5284-655-978
تعداد صفحات: 96
مترجم: مهدی عراقچیان
ناشر: کتاب پرگار
سال انتشار: چاپ هفتم، 1396
عرض: 14
ارتفاع: 23
ثبت نظر